معرفی کتاب

نامه طولانی امام علی(ع) به امام حسن(ع)، در اواخر عمر امیرمؤمنان(ع) نوشته شده است و در آن درباره مسائل و مضامین مهم اخلاقی (مانند تقوا، دعا، مطالعه و پندگرفتن از تاریخ، شناخت زمانه خویش) آمده است. شرح و ترجمه این نامه که در نسخه صبحی صالح (1926 ـ 1986م)، نویسنده و متفکر لبنانی، نامه شماره 31 «نهج البلاغه» است به صورت مستقل نیز چاپ شده است. این نامه را امیرالمؤمنین(ع) هنگام بازگشت از جنگ صفین در سرزمین «حاضرین» نگاشته است. سید رضی (359 ـ 406ق) مخاطب این نامه را امام حسن(ع) معرفی کرده است ولی برخی شارحان «نهج البلاغه»، مانند ابن میثم بحرانی (699ق)، مخاطب آن را بر اساس دیگر گزارش‌های تاریخی، محمد بن حنفیه (16 ـ 81ق) فرزند دیگر حضرت علی(ع) دانسته‌اند. همچنین بعضی معتقدند امام علی(ع) این وصیت را در جایگاه پدر و فرزندی و نه امام و جانشینی بیان کرده‌اند؛ لذا یک دستورالعمل و سفارش عمومی و کلی است. منبع متن آموزشی، موسسه فرهنگی دیجیتالی نرم افزاری قائمیه نشر اصفهان و موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان و کتابخانه مدرسه فقاهت می باشد.