معرفی کتاب

« طلیعه » قیلَ لی: اَنتَ اَحسنُ الناسِ طُرّاً فی فنونٍ مِنَ الکلامِ النبیه لَکَ مِن جَیّدِ القَریضِ مَدیحٌ یُثمِر الدرَّ فی یَدَیْ مُجتَنیهِ فَعَلامَ ترکتَ مَدحَ ابنِ موسی وَ الخِصالِ الَّتی تَجَمَّعنَ فیهِ قُلتُ: لااَستَطیعُ مَدحَ اِمامٍ کانَ جِبریلُ خادِماً لاِءَبیهِ ابونواس (متوفی 198)[1] به پند ابن یمین گفت دوستی که تویی که شعر توست که بر آسمان رسیده سرش چرا مدیح سرای رضا همی نشوی که در جهان نبود کس به پاکیِ گهرش بگفتمش که نیارم ستود امامی را که جبرئیل امین بوده خادم پدرش ابن یمین فَریومَدی (متوفی 769)